🐷 Wyjścia Prywatne W Godzinach Pracy

Nieobecność w takim przypadku może trwać cały dzień bądź kilka godzin, a pracodawca nie może wymagać, aby pracownik korzystał z urlopu wypoczynkowego. Przepisy nie określają szczegółowych zasad udzielania przez pracodawcę zwolnienia od pracy w celu wykonania zabiegów leczniczych lub usprawniających. Do pracodawcy należy więc Inspekcja pracy nie ma wątpliwości. Jeśli podwładny realizował zadania ponad dniówkę, bo wcześniej korzystał z wyjścia na załatwienie osobistych spraw, to ma na Odpracowanie godzin w pracy Pracuję i się uczę, pani dyrektor każe mi odpracować godziny piątkowe, kiedy wychodzę wcześniej do szkoły. Wcześniej o tym nie wspominała. Sprawy prywatne w godzinach pracy. Pracownik powinien złożyć pisemny wniosek o udzielenie czasy wolnego. Jak pokazują przepisy prawa pracy, załatwianie spraw prywatnych w czasie pracy jest możliwe – wystarczy dobra wola i korzystne zarówno dla pracownika jak i dla pracodawcy ustalenie warunków, na jakich będzie się to odbywać. Wyjścia prywatne a czas pracy. Zgodnie z kodeksem pracy wyjścia prywatne nie są zaliczane do czasu pracy. W dniu, w którym została udzielona nam zgoda na wyście prywatne wyjdziemy wcześniej, niż wskazuje harmonogram. Co ciekawe, wyjście prywatne może trwać nawet cały dzień pracy o ile pracodawca wyrazi na to zgodę. Odpracowanie Ciężarna może zatem odpracować prywatne wyjście (czyli również prosić o zwolnienie), jeśli jej czas pracy – choćby w niektórych dniach – jest krótszy niż 8 godzin. Pytanie: Pracownik złożył wniosek o zgodę na wyjście prywatne w godzinach pracy (3 godziny). We wniosku wskazał jednocześnie termin odpracowania. Czy jesteśmy związani terminem wskazanym przez pracownika, czy też termin odpracowania może swobodnie wyznaczyć pracodawca? Czy wniosek o tzw. wyjście prywatne musi być złożony w formie papierowego wniosku podpisanego przez pracownika? U nas w firmie obieg wniosków jest elektroniczny. Pracownicy składają wniosek w systemie kadrowym i przesyłają do akceptacji przełożonego. Jednak na ostatnim szkoleniu z czasu pracy prowadzący powiedział, że taka forma Odpracowanie 'Wyjścia prywatnego'. Każde prywatne wyjście w celu załatwienia własnych spraw wiąże się z odpracowaniem tych godzin w danym okresie rozliczeniowym po godzinach pracy, które są dodawane do sumy godzin przepracowanych, natomiast nie stanowią godzin nadliczbowych. Pracodawca ma prawo wiedzieć co dzieje się z pracownikiem w godzinach pracy. Prywatne wyjścia po wcześniejszym uzgodnieniu z kierownikiem wpisywało się do odpowiedniej książki. To też była ochrona pracownika. A jeżeli zdarzy się wypadek, to musi byc wiadome, że było to usprawiedliwiona nieobecność w pracy. Tym samym w przypadku prywatnego wyjścia pracownika w godzinach pracy pracodawca może nie dokonywać żadnych zmian na liście obecności (zarówno w dniu, w którym prywatne wyjście z pracy zaistniało, jak i w dniu jego odpracowania), a jedynie w książce wyjść prywatnych odnotować to zdarzenie. Jeżeli jednak lista obecności będzie Ambroziewicz: Badania lekarskie przeprowadza się w godzinach pracy. Okresowe i kontrolne badania lekarskie przeprowadza się w miarę możliwości w godzinach pracy, a za czas absencji w pracy, w związku z przeprowadzanymi badaniami, pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia - podkreśla specjalista ds. bezpieczeństwa i higieny pracy Maciej zenVK. Przepisy Kodeksu pracy umożliwiają udzielenie pracownikowi czasu wolnego w celu załatwienia prywatnej sprawy. Jakie są zasady jego odrabiania? I co z wynagrodzeniem? Pracownik chcący skorzystać z możliwości zwolnienia od pracy na załatwienie prywatnej sprawy, musi zwrócić się do pracodawcy z pisemnym wnioskiem. Ustawodawca nie reguluje wprost maksymalnej możliwej długości wyjścia. Może ono trwać pół godziny, a nawet 8 godzin. Wszystko zależy od pracodawcy, który w żaden sposób nie jest zobligowany do uwzględniania wniosku pracownika. Jego decyzja o udzieleniu pracownikowi zgody na wyjście prywatne jest uzależniona jedynie od jego dobrej woli. Odrobienie wyjścia prywatnego Kodeks milczy również w kwestii odrobienia wyjścia prywatnego. Przyjmuje się, że zobowiązanie pracownika do odrobienia wyjścia prywatnego nie wymaga zachowania formy pisemnej. Może się to odbyć na podstawie e-maila czy po prostu rozmowy. Termin odrobienia wyjścia prywatnego nie jest również uregulowany w żadnej ustawie. Nie musi ono mieć miejsca w tym samym okresie rozliczeniowym (czyli zazwyczaj w tym samym miesiącu). Strony mogą ustalić, że pracownik w czerwcu odrobi wyjście prywatne, które miało miejsce w maju. Może je również odrobić podczas tej samej dniówki roboczej. Dla przejrzystości kwestie odrabiania wyjść prywatnych pracodawcy powinni mieć uregulowane w regulaminie pracy, lub jeśli zakład pracy nie jest obowiązany do jego tworzenia, w zarządzeniach lub innych aktach wewnątrzzakładowych. Nic nie stoi na przeszkodzie, by pracodawca zastrzegł, że wyjścia prywatne muszą być odrabiane w tym samym miesiącu. Należy jednak bezwzględnie pamiętać o zachowaniu 11-godzinnego dobowego i 35-godzinnego tygodniowego odpoczynku. Przykład 1: Marcin poprosił swojego pracodawcę o udzielenie zgody na wyjście prywatne w środę w godzinach od 11 do 16. Jednocześnie zobowiązał się, że odrobi je tego samego dnia w godzinach od 16 do 22. Zgodnie z harmonogramem pracy w czwartek Marcin ma zaplanowane rozpoczęcie pracy o godz. 8. W związku z tym pracodawca nie powinien wyrażać zgody na godziny zaproponowane przez Marcina, ponieważ nie zostanie zachowany 11-godzinny dobowy odpoczynek. Warto przytoczyć również art. 151 §2[1] Kodeksu pracy, który wskazuje, że odpracowanie zwolnienia od pracy udzielonego na pisemny wniosek pracownika w celu załatwienia spraw osobistych nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych. Przykład 2: W związku z wizytą u lekarza Marysia zwróciła się do swojego pracodawcy z wnioskiem o udzielenie pozwolenia na wyjście prywatne w poniedziałek w godzinach od 8 do 9:30. Nominalne godziny pracy Marysi trwają od 8 do 16. Marysia zobowiązała się do odrobienia wyjścia prywatnego tego samego dnia, w związku z tym w poniedziałek Marysia będzie świadczyć pracę do godziny 17:30. W tym przypadku roszczenie o zapłatę za pracę w godzinach nadliczbowych nie będzie zasadne. W przypadku pracowników pracujących w podstawowym systemie czasu pracy od poniedziałku do piątku, pracodawca nie powinien wyrażać zgody na odrobienie wyjścia prywatnego w sobotę. Naruszy to wówczas zasadę 5-dniowego tygodnia pracy. Gdyby pracodawca wyraził na to zgodę, pracownik nabyłby prawo do dnia wolnego za świadczenie pracy w sobotę. Jeśli odbiór dnia wolnego nie byłby możliwy, pracodawca musiałby zrekompensować pracownikowi pracującą sobotę, wypłacając wynagrodzenie za czas przepracowany i dodatek w wysokości 100% za każdą przepracowaną godzinę. Co z wynagrodzeniem? W związku z tym, że wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną, nic nie stoi na przeszkodzie, aby pracodawca pomniejszył wynagrodzenie pracownika, który nie przepracował całej dniówki z powodu wyjścia prywatnego. Przykład 3: Z powodu przeziębienia, w styczniu Alicja zawnioskowała o wyjście prywatne w piątek w godzinach od 12 do 16. Alicja do końca stycznia nie zdążyła go odrobić, ponieważ cały miesiąc przebywała na zwolnieniu lekarskim. Po powrocie do pracy ustaliła z pracodawcą, że odrobi 4 godziny wyjścia prywatnego w lutym. Dlatego 7 i 8 lutego Alicja pracowała od 8 do 18. Alicja jest wynagradzana stawką 4000 zł brutto. Jak będzie wyglądać rozliczenie wynagrodzenia Alicji za styczeń i luty? STYCZEŃ Liczba godzin do przepracowania – 176 godz. 4000 zł : 176 godz. = 22,72 zł 22,72 zł * 4 godz.= 90,91 zł Wynagrodzenie zasadnicze za styczeń – 3 909,09 zł Wynagrodzenie za styczeń zostało pomniejszone o 4 godziny nieodrobionego wyjścia prywatnego. LUTY Liczba godzin do przepracowania – 160 godz. Liczba godzin przepracowanych przez Alicję – 164 4000 zł : 160 godz. = 25 zł 25 zł * 4 godz. = 100 zł Wynagrodzenie zasadnicze za luty – 4100 zł Wynagrodzenie za luty uwzględnia 4 godz. dodatkowej pracy z powodu odrobienia wyjścia prywatnego za styczeń. Należy jednak pamiętać, że dodatkową praca 7 i 8 lutego nie jest pracą w godzinach nadliczbowych i nie przysługuje za nią dodatek 50%. Tak zwane wyjścia prywatne, czyli zwolnienia od pracy w celu załatwienia spraw osobistych, wymagają złożenia przez pracownika pisemnego wniosku i zaakceptowania prośby przez przełożonego. Wyjście prywatne jest jednak nieobecnością niepłatną i jeśli pracownik nie odpracuje tego czasu pracy, pracodawca może obniżyć mu z tego tytułu wynagrodzenie. Zasady udzielania wyjść prywatnych Jedynym formalnym wymogiem udzielenia zwolnienia od pracy w celu załatwienia spraw osobistych jest pisemny wniosek pracownika. Przepisy nie regulują już jednak treści takiego wniosku czy terminu jego składania, pozostawiając w tym zakresie swobodę stronom stosunku pracy. Możliwe jest zatem nawet, że wniosek zostanie napisany na zwykłej kartce papieru i złożony na 5 min przed wyjściem pracownika, gdyby wydarzyło się coś nagłego, wymagającego takiego działania. Sprawy związane z udzielaniem takich zwolnień mogą być uregulowane np. w regulaminie pracy. Formalnie wniosek nie musi mieć uzasadnienia, ale zawarcie takiego wyjaśnienia w piśmie należałoby uznać za pożądane, gdyż może ono wpłynąć na decyzję przełożonego akceptującego wniosek. PRZYKŁADPracownik otrzymał telefon od sąsiada z bloku o awarii na klatce i zalaniu ich mieszkań. Po zakończeniu rozmowy o godzinie 13:00 pracownik udał się do przełożonego, by zwolnić się z pracy do końca dnia, czyli na 3 godziny, gdyż powinien pracować do godziny 16:00. Przełożony poprosił pracownika o złożenie wniosku o wyjście prywatne i zadeklarowanie, czy zatrudniony zamierza odpracować zwolnienie od pracy, i od razu wyraził zgodę na wyjście. Odpracowanie wyjścia prywatnegoOdpracowanie zwolnienia od pracy jest nieobowiązkowe i zależy od decyzji pracownika, który może nie chcieć odpracować wyjścia prywatnego, decydując się w zamian na zmniejszenie wynagrodzenia z tytułu skorzystania z prawa do zwolnienia od pracy. W niektórych firmach pojedyncze wyjścia w miesiącu nie są brane pod uwagę przy obliczaniu wynagrodzenia, a więc pracownik mimo takiej nieobecności otrzyma pensję w zwykłej wysokości. Powyższe zależy jednak od dobrej woli pracownik decyduje się na odpracowanie wyjścia prywatnego, to trzeba pamiętać o 2 regułach wynikających w tym zakresie z przepisów Kodeksu pracy:odpracowanie nie stanowi pracy w nadgodzinach, a więc nie uprawnia do dodatkowej rekompensaty z tego tytułu;odpracowanie nie może naruszać prawa do 11-godzinnego odpoczynku dobowego i 35-godzinnego odpoczynku tygodniowego. UWAGAOdpracowanie wyjścia prywatnego nie powinno następować w dni wolne od pracy z tytułu 5-dniowego tygodnia pracy (najczęściej soboty) ani w niedziele i święta wolne od pracy, gdyż wtedy pojawiłby się obowiązek oddania kolejnego dnia wolnego od pracy. Ostateczna decyzja co do samego terminu odpracowania wyjścia prywatnego należy jednak do pracodawcy lub osoby działającej w jego imieniu. Powszechnie obowiązujące przepisy nie regulują przy tym maksymalnych terminów na odpracowanie wyjścia prywatnego, a więc te będą również wynikały z praktyki zakładowej – najczęściej jest to miesiąc lub okres rozliczeniowy czasu prawna:art. 151 § 21 Kodeksu pracy. Każdy pracownik może poprosić pracodawcę o zwolnienie z pracy w celu załatwienia różnych swoich spraw. Jednak czas wyjścia prywatnego należy odpracować lub przygotować się na potrącenie z wynagrodzenia. Wyjście prywatne w czasie pracy Wyjścia prywatne to inaczej zwolnienia od pracy w celu załatwienia spraw osobistych. Wyjścia takie wymagają złożenia przez pracownika wniosku i zaakceptowania go przez przełożonego. Przepisy nie regulują jednak ani treści takiego wniosku, ani sposobu i terminu jego złożenia. Prawo pozostawia tu dużą swobodę, dlatego sprawy związane z udzielaniem takich zwolnień są często uregulowane w wewnętrznych przepisach, np. w regulaminie pracy. Przykład 1. Pan Adam otrzymał telefon od żony, która miała wypadek samochodowy. W związku z tym o godzinie 13:00 poprosił przełożonego o zwolnienie z pracy do końca dnia, czyli na 2 godziny wcześniej (powinien pracować do godziny 15:00). Przełożony poprosił o złożenie wniosku o wyjście prywatne i zadeklarowanie, czy pan Adam zamierza odpracować czas zwolnienia, a następnie zaakceptował wniosek pracownika. Samowolne opuszczenie miejsca pracy jest ciężkim naruszeniem obowiązków pracowniczych. Dlatego pracownik powinien pamiętać o poinformowaniu przełożonego o wyjściu prywatnym. Co ważne, pracodawca nie ma obowiązku się na nie zgodzić. Przykład 2. Pani Joanna miała umówioną wizytę u kosmetyczki o godzinie 14:30 (powinna pracować do godziny 16:00). Dlatego poprosiła przełożonego o możliwość wcześniejszego wyjścia z pracy. Przełożony uznał, że powód jest zbyt błahy i nie wyraził zgody na wyjście nie ma obowiązku zgodzić się na wyjście prywatne pracownika. Odpracowanie wyjścia prywatnego Wyjście prywatne pracownik może odpracować, ale jest to nieobowiązkowe i zależy od decyzji zatrudnionego. Odpracowywanie wcześniejszego wyjścia powinno nastąpić do końca okresu rozliczeniowego. Jednak gdy z jakichś względów nie jest to możliwe, pracodawca może wymagać podpisania zobowiązania do odrobienia godzin pracy w kolejnym okresie rozliczeniowym. Zgodnie z przepisami Kodeksu pracy odpracowanie nie stanowi pracy w nadgodzinach, a więc nie uprawnia do dodatkowej rekompensaty z tego tytułu. By czas odpracowywania prywatnego wyjścia z pracy nie liczył się jako godziny nadliczbowe, wniosek o wyjście prywatne musi zostać złożony w formie pisemnej. Przykład 3. Pani Joanna przychodzi do pracy na godzinę 8:00, następnie na swój pisemny wniosek w godzinach od 12:00 do 14:00 załatwia swoje prywatne sprawy, po czym wraca do zakładu pracy i kontynuuje pracę do godziny 18:00, zamiast normalnie do godziny 16:00. W tym przypadku praca ponad standardowe godziny nie jest pracą w godzinach nadliczbowych. Ponadto jeżeli pracownik decyduje się na odpracowanie wyjścia prywatnego, to nie może ono naruszać prawa do 11-godzinnego odpoczynku dobowego i 35-godzinnego odpoczynku tygodniowego. Odpracowanie wyjścia prywatnego nie powinno następować w dni wolne od pracy: z tytułu 5-dniowego tygodnia pracy, niedziele i święta wolne od pracy, ponieważ wtedy pojawiłby się obowiązek oddania kolejnego dnia wolnego od pracy. Przykład 4. Pan Witold w poniedziałek 24 sierpnia 2020 roku wyszedł z pracy 6 godzin wcześniej. Złożył odpowiedni wniosek, w którym poinformował, że odpracuje wyjście prywatne 25, 26 oraz 27 sierpnia 2020 roku, zostając w te dni dłużej – codziennie po 2 godziny. Odpoczynek dobowy został zachowany, więc pracodawca zgodził się na wyjście prywatne i jego odpracowanie w proponowanych terminach. Jeżeli wyjście prywatne pracownika i odpracowanie tego wyjścia przypada w tym samym miesiącu, wtedy podczas wyliczania wynagrodzenia nie ma potrzeby dokonywać dodatkowych obliczeń, a wynagrodzenie pracownika pozostaje niezmienione. Odmiennie jest, gdy pracownik odpracował wyjście prywatne w innym miesiącu. W takim przypadku podczas wyliczania wynagrodzeń: w miesiącu, w którym nastąpiło wyjście w celach prywatnych, wynagrodzenie podlega odpowiedniemu obniżeniu; w miesiącu odpracowania wyjścia prywatnego kwotę wynagrodzenie należy powiększyć o godziny, w których pracownik odpracował to wyjście. Przy różnych wymiarach czasu pracy w poszczególnych miesiącach takie wyliczenie prowadzić będzie do otrzymania różnych kwot wynagrodzenia. Oznacza to, że obniżenie pensji za prywatne wyjście może nie być równe kwocie wynagrodzenia za czas przepracowany. Natomiast jeśli pracownik otrzymuje wynagrodzenie godzinowe, akordowe lub prowizyjne, wówczas powyższych wyliczeń przy wyjściach prywatnych wykonywać nie trzeba. Przykład 5. Pani Dorota jest zatrudniona na cały etat z wynagrodzeniem zasadniczym 6000 zł brutto. W sierpniu 2020 roku skorzystała z wyjścia prywatnego i nie było jej w pracy przez 2 godziny. Czas ten odpracowała we wrześniu 2020 roku. Wynagrodzenie za pracę w sierpniu: 6000 zł : 160 (godziny do przepracowania w sierpniu) = 37,50 zł; 37,5 zł x 2 (godziny wyjścia prywatnego) = 75 zł; 6000 zł – 75 zł = 5 925 zł. Wynagrodzenie za pracę we wrześniu: 6000 zł : 176 (godziny do przepracowania we wrześniu) = 34,09 zł; 34,09 zł x 2 (godziny wyjścia prywatnego) = 68,18 zł; 6000 zł + 68,18 zł = 6068,18 zł. Pani Dorota za odpracowany czas dostała o 6,81 zł mniej (75 zł – 68,18 zł), niż potrącono jej z tytułu prywatnego wyjścia; jest to wyliczenie prawidłowe. Potrącenie z wynagrodzenia za czas wyjścia prywatnego Wyjścia prywatnego pracownik nie musi odpracować. Natomiast przepisy nie przyznają mu prawa do wynagrodzenia za czas wyjść prywatnych, a zatem co do zasady powinno być ono za ten czas potrącone. Wyjścia prywatne mają zatem charakter nieodpłatny, chyba że kwestia ta została odmiennie uregulowana w przepisach przysługuje za pracę wykonaną, natomiast za czas nieświadczenia pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia, tylko gdy przewidują to przepisy prawa pracy. Przykład 6. Pan Tomasz pracuje na cały etat z wynagrodzeniem 4000 zł brutto. W sierpniu 2020 roku skorzystał z wyjścia prywatnego i nie było go w pracy przez 5 godzin. Pan Tomasz nie będzie odpracowywał tego wyjścia. Pracodawca w sierpniu wypłaci mu pomniejszone wynagrodzenie: 4000 zł : 160 (godziny do przepracowania w sierpniu) = 25 zł 25 zł x 5 (godziny wyjścia prywatnego) = 125 zł 4000 zł –125 zł = 3875 zł. Pan Tomasz w sierpniu otrzyma wynagrodzenie w wysokości 3875 zł brutto. Potrącenie z wynagrodzenia z tytułu wyjścia prywatnego bez zgody pracownika jest możliwe jedynie w miesiącu, w którym miało ono miejsce, oraz w kolejnym. W innym terminie jest to możliwe wyłącznie za pisemną zgodą pracownika. Jeśli pracownik nie wyrazi takiej zgody, pracodawca może dochodzić swych roszczeń wyłącznie na drodze sądowej. Przykład 7. Pani Karolina w sierpniu wyszła z pracy wcześniej o 1 godzinę i tego nie odpracowała. W sierpniu i we wrześniu pracodawca nie potrącił jej tego wyjścia prywatnego z wynagrodzenia. Potrącenie z wynagrodzenia sierpniowego możliwe będzie do wykonania, z tytułu wyjścia prywatnego, w wynagrodzeniu za październik dopiero po wyrażeniu zgody przez panią Karolinę. Pracownicy czasami korzystają z wyjść prywatnych w godzinach pracy. Pracodawcy muszą natomiast znać zasady, na jakich pracownicy mogą ten czas odpracować, a także wiedzieć, jak wygląda potrącenie czasu nieprzepracowanego z wynagrodzenia pracownika. Potrącenie z wynagrodzenia czasu wyjścia prywatnego w systemie W systemie można w łatwy sposób dokonać potrącenia z wynagrodzenia za czas wyjścia prywatnego. W zakładce KADRY » PRACOWNICY » SZCZEGÓŁY PRACOWNIKA » CZAS PRACY wprowadza się informacje na temat czasu pracy. W zależności od indywidualnych potrzeb można wprowadzać zmiany w liczbę godzin pracy poprzez AKCJE » GODZINY PRACY. Jeżeli pracownik skorzystał z wyjścia prywatnego i ustalił z pracodawcą, że czas ten nie będzie obrabiany, dzięki opcji POTRĄCANE czas taki może zostać potrącony z wynagrodzenia, o czym więcej w artykule Ewidencja czasu pracy w systemie Chcemy uregulować zasady tzw. prywatnych wyjść z pracy naszych pracowników. Czy odpracowanie takich wyjść przez pracowników może wiązać się z koniecznością wypłaty nadgodzin? Jak uregulować zasady takich wyjść, aby rozliczenie czasu pracy pracowników nie wymagało dodatkowych dopłat ze strony pracodawcy? Odpowiedź Odpracowanie prywatnego wyjścia pracownika z... To co widzisz, to tylko 30% treści... Aby uzyskać dostęp do całości, kup prenumeratę Jeśli jesteś Prenumeratorem, zaloguj się, aby przeczytać artykuł w całości. 9 września 2021 Nieodpracowanie „wyjścia prywatnego” wpływa na podstawę wymiaru świadczeń chorobowych Kilkugodzinna nieobecność w pracy a podstawa wymiaru Zdarza się, że pracownicy wnioskują o udzielenie im kilkugodzinnej przerwy w pracy na tzw. wyjście prywatne. Pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia za czas niewykonywania pracy, ale tylko wówczas, gdy pozwalają na to przepisy prawa pracy przepisy Kodeksu pracy lub rozporządzenia o zwolnieniach od pracy. Dotyczy to niewykonywania przez pracownika pracy z powodu: niezdolności do pracy w związku z chorobą przebywania na badaniach lekarskich (okresowych lub kontrolnych) korzystania z tzw. urlopów okolicznościowych itp. Wyjścia prywatne pracownika mogą być rozliczane w dwojaki sposób: poprzez odpowiednie zmniejszenie wynagrodzenia lub odpracowanie w terminie wyznaczonym przez pracodawcę. Pracownik, który wnioskował o wyjście w celach prywatnych w godzinach pracy i nie odpracował takiego zwolnienia, musi liczyć się z tym, że jego wynagrodzenie zostanie w odpowiedni sposób pomniejszone. W przypadku pracownika wynagradzanego stałą stawką miesięczną nie będzie różnicy w wysokości wynagrodzenia, gdy zwolnienie w celu załatwienia sprawy osobistej i jego odrobienie przypadają na ten sam miesiąc. Za czas wyjścia pracownik nie nabywa prawa do wynagrodzenia, natomiast za czas odpracowania wynagrodzenie mu przysługuje. Ponadto czasu odpracowania nie można uznać za pracę w godzinach nadliczbowych, gdyż czas odpracowania wyjść prywatnych został wyłączony spod pojęcia nadgodzin. W sytuacji gdy wypłata wynagrodzenia jest dokonywana w cyklach miesięcznych, w przypadku odpracowania wyjścia prywatnego w innym miesiącu niż miało ono miejsce, to za niepełny miesiąc pracy przysługuje niższe wynagrodzenie (za godziny nieprzepracowane), a w miesiącu odpracowania godzin wyższe. Określone w art. 37 ust. 2 ustawy zasiłkowej zasady uzupełniania wynagrodzenia wliczanego do podstawy wymiaru świadczeń chorobowych stanowią, że przy ustalaniu podstawy wymiaru przewiduje się uzupełnianie wyłącznie wynagrodzenia miesięcznego. Nie podlega takiemu uzupełnieniu wynagrodzenie "dzienne". W związku z tym kilkugodzinna nieobecność w pracy w danym miesiącu powoduje: że wynagrodzenie za taki miesiąc uwzględnia się w podstawie wymiaru świadczenia w kwocie faktycznie uzyskanej, tj. bez uzupełnienia. Przykład W miesiącu grudniu 2020 r. pracownik zawnioskował o udzielenie mu 4 h czasu wolnego w związku z wyjściem prywatnym. Do końca danego miesiąca kalendarzowego pracownik nie odpracował wyjścia prywatnego w związku z czym pracodawca pomniejszył pracownikowi wynagrodzenie za ten miesiąc. Pracownik wynagradzany jest stałą stawką zasadniczego wynagrodzenia w wysokości: 2 950 zł i wykonuje pracę w pełnym wymiarze czasu pracy. Wynagrodzenie za miesiąc grudzień 2020 r. wyniosło: [2 950 zł : 168 h (wymiar czasu pracy w miesiącu r.)] = 17,56 zł 17,56 zł x 4 h = 70,24 zł 2 950 zł – 70,24 zł = 2 879,76 zł. Pracownik w miesiącu lutym 2021 r. stał się niezdolny do pracy z zachowaniem prawa do świadczenia chorobowego. Pracodawca ustalając podstawę wymiaru świadczenia chorobowego za miesiąc r. powinien przyjąć wynagrodzenie w kwocie faktycznie uzyskanej bez uzupełniania do pełnego miesiąca. Artykuł pochodzi z najnowszej e-Publikacji „Rozliczania Zasiłków Chorobowych ze zmianami od 2022 r.” dostępnej od dnia 15 września 2021 r.

wyjścia prywatne w godzinach pracy